-
1 skurcz|ony
Ⅰ pp ⇒ skurczyć Ⅱ adj. 1. (skulony) [osoba] huddled- siedział skurczony w kącie he sat huddled in the corner- skurczony ze strachu cowering in terror2. (zmniejszony) [spodnie, materiał] shrunken- człowiek skurczony ze starości a man shrunken with age3. (zaciśnięty) [mięsień] contracted; [twarz] contorted- twarz skurczona z bólu a face contorted in painThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skurcz|ony
См. также в других словарях:
skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… … Słownik języka polskiego